محمد بهشتی

سیّد محمد حسینی بهشتی، که به سید محمد بهشتی شناخته می‌شود، یک روحانی شیعه و سیاستمدار ایرانی بود. او از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ به عنوان دومین رئیس شورای عالی قضایی و دیوان عالی کشور فعالیت کرد. همچنین، بهشتی نخستین دبیرکل حزب جمهوری اسلامی از ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ و نائب‌رئیس مجلس خبرگان قانون اساسی از ۲۸ مرداد تا ۲۴ آبان ۱۳۵۸ بود. بهشتی از شاگردان سید حسین بروجردی و روح‌الله خمینی به شمار می‌رفت و به عنوان نماینده تام‌الاختیار خمینی در ایران شناخته می‌شد. به دلیل مخالفت با حکومت پهلوی، او سال‌ها در زندان به سر برد. پس از انقلاب ۱۳۵۷، بهشتی به عنوان نائب رئیس مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد و در تدوین اصل ولایت فقیه در قانون اساسی ایران، به همراه حسینعلی منتظری، نقش مهمی ایفا کرد. او از آبان تا بهمن ۱۳۵۸ و پس از استعفای دولت موقت، ریاست شورای انقلاب را بر عهده داشت و پس از روی کار آمدن ابوالحسن بنی‌صدر، با حکم روح‌الله خمینی به ریاست دیوان عالی کشور و شورای عالی قضایی منصوب شد. پس از عزل ابوالحسن بنی‌صدر در ۱ تیر ۱۳۶۰، بهشتی با حکم خمینی به عنوان عضو شورای موقت ریاست‌جمهوری انتخاب گردید.