فهده

عبدالله بن عبدالعزیز در اول اوت ۱۹۲۴ (۱۰ مرداد ۱۳۰۳) متولد شد. او دهمین فرزند ملک عبدالعزیز بود. دربارهٔ محل تولد وی اختلاف نظراتی وجود دارد. مادرش، فهده بنت العاصی بن شریم، از آل رشید، رقیب دیرینهٔ آل سعود، بود. مادرش از قبیلهٔ قدرتمند شمّر و فرزند رئیس سابق قبیله، عاصی شریم، بود. وی وقتی عبدالله شش ساله بود فوت کرد. عبدالله شش خواهر تنی کوچک‌تر از خود داشت. مضاوی الرشید استدلال می‌کند که اقوام مادری و همچنین تجربهٔ اختلالات گفتاری زودرس وی مانع از رشد وضعیتی وی همراه با دیگر فرزندان سلطان عبدالعزیز شدند.