نادیدنی یا نامرئی به حالتی اطلاق می‌شود که چیزی یا پدیده‌ای قابل مشاهده نیست. به اشیائی که در این وضعیت قرار دارند، نامرئی گفته می‌شود، به معنای واقعی کلمه قابل مشاهده نیستند. این اصطلاح معمولاً در ادبیات فانتزی و علمی تخیلی به کار می‌رود، جایی که اشیاء به واسطه جادو یا تکنیک‌های خاص قابل دیدن نیستند. با این حال، آثار این پدیده می‌تواند در دنیای واقعی نیز مشاهده شود، به ویژه در زمینه‌های فیزیک و روانشناسی ادراکی.
از آنجا که اشیاء تنها زمانی قابل مشاهده‌اند که نور از سطح آن‌ها منعکس شده و به چشم بیننده برسد، طبیعی‌ترین شکل نامرئی بودن به حالتی مربوط می‌شود که جسم نه نور را منعکس می‌کند و نه جذب می‌کند، که این به معنای شفافیت است و در بسیاری از مواد طبیعی دیده می‌شود.
مفهوم نادیدنی به چندین عامل نوری و بصری وابسته است. به عنوان مثال، نامرئی بودن به چشم ناظر و یا ابزاری که استفاده می‌شود بستگی دارد؛ بنابراین، یک شی می‌تواند به عنوان فرد نامرئی برای انسان، حیوان، ابزار و غیره طبقه‌بندی شود. تحقیقات در زمینه ادراک حسی نشان داده است که نامرئی بودن در چرخه درک شکل می‌گیرد.
