نوحه خوان

تا «وفایی» نوحه خوان از بهر شاه کربلاست کی دگر تشویش و بیم از خوف محشر می کند

گر ماه و آفتاب بمیرد عزا مگیر گر تیر و زهره کشته شود نوحه خوان مخواه

فرسوده رسمهای عزیزان فرو گذار در سور نوحه خوان و به بزم عزا برقص

شمع مرد و نوحه خوان پروانه اش مشت خاکم لرزد از افسانه اش

زین پیش ساعتی تو بخواندی مرا به صبر و اکنون به مقتل تو منم نوحه خوان دریغ