کسا

بسا کسا که بر کس به نیم ذره نجست شد از عطای تو دینار پاش و گوهرسنج

بسا کسا که ز عالم نشان او گم شد میان خاک بریخت و ازو نیافت نشان

بسا کسا که به امید آنکه به یابد شکر ز دست بیفکند و برگرفت شرنگ

بسا کسا که فرو برده بود سر بگریز بسا کسا که جگر خسته بدبگرم و گداز

ز روز نیک کسان گفت غم مخور زنهار بسا کسا که به روز تو آرزومند است