لغت نامه دهخدا
گاه صبح. [ هَِ ص ُ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) صبحگاه. بامداد:
چند پوشاند ز گاه صبح تا هنگام شام
خاک را خورشید صورت گشتن این رنگین روا.ناصرخسرو ( دیوان چ تهران ص 24 ).
گاه صبح. [ هَِ ص ُ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) صبحگاه. بامداد:
چند پوشاند ز گاه صبح تا هنگام شام
خاک را خورشید صورت گشتن این رنگین روا.ناصرخسرو ( دیوان چ تهران ص 24 ).
صبحگاه
💡 که دیده بود که صد میل راه دور و دراز کسی ببرد از گاه صبح تا بغروب
💡 او کیست که گاه صبح و گه شام در طوف حریم من زند گام