و ان یکاد

آیه «وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ» (سوره قلم، آیات 51 و 52) در قرآن کریم به واکنش منفی کافران در برابر شنیدن آیات قرآن اشاره دارد. در این آیه، بیان شده است که کافران به شدت از شنیدن قرآن خشمگین می‌شدند و چنان از شدت حسد و کینه، نگاه‌های خشم‌آلود خود را به پیامبر اسلام (ص) می‌دوختند که گویی قصد آسیب رساندن به او را داشتند.

مفسران اسلامی، این آیه را به مفهوم «چشم‌زخم» تفسیر کرده‌اند. در روایات آمده است که برخی از قریش به دلیل حسادت و دشمنی با پیامبر (ص)، قصد داشتند با نگاه‌های خود به او آسیب برسانند. برای مثال، در تفاسیر آمده است که گروهی از قریش از بنی‌اسد، که به بدچشمی معروف بودند، خواسته بودند تا پیامبر را با نگاه خود آسیب بزنند. اما با نزول این آیه، خداوند پیامبر را از این آسیب محفوظ داشت.