عبدالله بن حسن، فرزند امام حسن مجتبی علیهم السلام، از شهیدان برجسته و جوان قیام عاشورا است. اطلاعات درباره مادر وی میان علمای رجال، تاریخ و نسب شناسی اختلافات قابل توجهی دارد.
گروهی مادر عبدالله را یک ام ولد دانسته‌اند، برخی دیگر نام او را رباب، دختر امرئ القیس، ذکر کرده‌اند. طبق نظریه‌ای که مامقانی مطرح کرده است، امرئ القیس، پدر رباب، در زمان خلیفه دوم وارد مدینه شد و سه دختر داشت. امام علی علیه السلام یکی از این دختران را به همسری خود برگزید. از دو دختر دیگر، یکی با نام رباب به عقد امام حسین علیه السلام درآمد و دیگری که با کنیه ام رباب شناخته می‌شد، به ازدواج امام حسن علیه السلام رسید. با این حال، این دیدگاه مورد بحث و نقد قرار گرفته است.
سن عبدالله در هنگام شهادت نیز موضوعی قابل توجه در منابع تاریخی است. اکثریت منابع تاکید دارند که او در روز عاشورا و هنگام شهادت نابالغ بود. با این وجود برخی نوشته‌اند که امام حسین علیه السلام دخترش، حضرت سکینه علیها السلام، را به ازدواج عبدالله بن حسن درآورده بود؛ گرچه در کتاب اعلام الوری آمده است که عبدالله پیش از آنکه به وصال همسرش برسد، شهید شد.
درباره مادر عبدالله نیز روایات متنوعی وجود دارد. گروهی نام او را نفیله یا حبیبه ذکر کرده‌اند و برخی دیگر وی را دختر سلیل یا شلیل بن عبدالله بجلی به نام رمْله می‌دانند. همچنین شماری گزارش‌ها مادر عبدالله را رباب دانسته‌اند و در برخی نسخ رجال شیخ طوسی از رباب به عنوان دختر امرئ القیس از طایفه بنی کلب بن وبره یاد شده است. اما برخی رجال‌شناسان تأکید کرده‌اند که این دیدگاه نادرست است، زیرا رباب با همین نسب به عنوان همسر امام حسین علیه السلام شناخته شده است. این مباحث نشان‌دهنده پیچیدگی‌های تاریخی پیرامون این شخصیت ارزشمند قیام حسینی است.
