عبارت «صرف بیجاده رنگ» یک کنایه یا اصطلاح ادبی است و به نوعی از شراب زعفرانی اشاره دارد که به خاطر رنگ زیبا و غلیظ خود، نمادی از لذت و زیبایی است. استفاده از این نوع کنایه‌ها در شعر و نثر فارسی به منظور ایجاد تصاویری زیبا و معنادار در ذهن خواننده رایج است.
در این عبارت:
صرف به معنای شراب بدون آب است، که به نوعی شراب غلیظ و با کیفیت اشاره دارد. بیجاده به معنای یاقوت سرخ است، که نماد رنگ قرمز و زیبایی است.
تفسیر کنایه:
این عبارت به طور کلی می‌تواند به شراب زعفرانی اشاره داشته باشد که رنگی قرمز و زیبا دارد. در ادبیات فارسی، شراب به عنوان نمادی از لذت، عشق، و گاهی معنویات به کار می‌رود. بنابراین، صرف بیجاده رنگ می‌تواند به معنای شرابی غلیظ، خوش‌رنگ و با کیفیت باشد که تجربه‌ای لذت‌بخش و شاداب را به همراه دارد.
