لغت نامه دهخدا صحن ارم. [ ص َ ن ِ اِ رَ ] ( اِخ ) عرصه باغ ارم ( بهشت شداد ). || مجازاً، باغ خرم. باغی که در نزهت و خرمی چون بهشت ماند.
جمله سازی با صحن ارم همایون است امشب بخت و دولت شد قرین من که در صحن ارم شد حور جنت همنشین من این گلستان است ؟ یا صحن ارم ؟ یا بوستان ؟ این شبستان است ؟ یا بیت الحرم ؟ یا آسمان
