خاصیت به معنای ویژگی، صفت یا ویژگی‌های بارز یک چیز یا پدیده است که آن را از دیگران متمایز می‌کند. این واژه برای بیان خصوصیات ذاتی یا اکتسابی اشیاء، مواد، افراد یا مفاهیم به کار می‌رود.
انواع
خاصیت فیزیکی: به ویژگی‌هایی گفته می‌شود که می‌توان آن‌ها را بدون تغییر در ماهیت ماده اندازه‌گیری یا مشاهده کرد. مانند رنگ، شکل، حجم، وزن، نقطه ذوب و نقطه جوش. آن‌ها به ما کمک می‌کنند تا مواد را شناسایی و دسته‌بندی کنیم.
خاصیت شیمیایی: ویژگی‌هایی است که مربوط به واکنش یک ماده با مواد دیگر و تغییر ساختار شیمیایی آن است. برای مثال، قابلیت اشتعال، واکنش‌پذیری با اسیدها یا بازی‌ها و قابلیت اکسید شدن. آن‌ها نشان‌دهنده نحوه رفتار ماده در شرایط مختلف هستند.
انواع دیگر
این مفهوم می‌تواند به ویژگی‌های روانی، اخلاقی یا رفتاری افراد نیز اشاره داشته باشد. مثلاً صفت‌هایی مانند مهربانی، صداقت یا خلاقیت را می‌توان خاصیت‌های شخصیتی نامید.
مصرف قند مرکز پاداش دهی مغز را فعال می‌کند و زمانی که مرکز لذت یا مرکز پاداش دهی مغز فعال شود، احساس خوشی و لذت در فرد به وجود می‌آید. غذاهای با شاخص گلایسمی بالا در مرکز پاداش خاصیت اعتیادآور ایجاد می‌کند و احساس گرسنگی شدیدتری را در مقایسه با غذاهای کم قند به وجود می‌آورد و این یعنی غذاهایی که باعث بالاتر رفتن قند خون می‌شوند باعث ایجاد اعتیاد بیشتر در مغز می شوند.
هم در کف من خاصیت موسی عمران هم در دم من معجزه عیسی مریم
این گروه شامل پادتنهایی است که با اجزا سطحی ساخته‌های میکروبی و غیرمیکروبی ترکیب می‌شوند و محرک بلعیده شدن آنتی‌ژن‌های مربوطه به وسیله یاخته‌های بیگانه‌خوار هستند. این گروه از پادتن‌ها مثلاً می‌توانند خاصیت بیگانه خواری کپسول استرپتوکوکس نومونیا عامل بیماری ذات‌الریه را خنثی کنند، تا این میکروب‌ها به سادگی به‌وسیله درشت‌خوارها بلعیده شوند.
خاصیت عشقت که برون از دو جهان است آن است که هرچیز که گویند نه آن است
