جنازه

جنازه. [ ج َ / ج ِ زَ / زِ ] ( از ع، اِ ) مرده، و گاه مفتوح شود یا بکسر جیم بمعنی مرده و بفتح جیم بمعنی تخت که مرده را بر وی بردارند یا عکس آن باشد یا بالکسر تخت با مرده و هرکه او را مشایعت کند. ج، جنائز. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): 
ای دوست بر جنازه دشمن چو بگذری 
شادی مکن که بر تو هم این ماجرا بُوَد.سعدی.|| بیمار. ( منتهی الارب ). مریض. ( اقرب الموارد ). || خیگ می. || طَعَن َ فلان فی جنازته؛ ای مات. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
جنازه. [ ج َ / ج ِ زَ / زِ ] ( از ع، اِ ) جسد مرده. مرده. ( منتهی الارب ).
- جنازه غریبان؛ چهار ستاره از هفت اورنگ که دو ستاره مقدم از آن چهار فرقدان نام دارند. ( یادداشت مؤلف ). || تابوت حاوی جسد مرده. تختی که میت را بر آن حمل کنند. ( قاموس کتاب مقدس ) ( منتهی الارب ). ج، جنایز.