توفیر در ریشه عربی خود، معانی متعددی را در بر می‌گیرد که عموماً حول محور کمال، زیادی و رعایت کامل می‌چرخد. اصلی‌ترین و رایج‌ترین معنای آن در ادبیات کلاسیک، دشنام ندادن یا حفظ آبرو است؛ چنانکه در عباراتی مانند وَفَّرَ عرضه له به کار رفته که به معنای محافظت و حفظ حرمت فرد است. علاوه بر این، این واژه به معنای بریدن زیاد و بیش از حد در مورد پارچه یا لباس نیز به کار رفته است. این چندگانگی معنایی نشان‌دهنده گستردگی کاربرد این ریشه در اعصار مختلف و در متون لغت‌نامه‌های کهن مانند منتهی الارب و ناظم الاطبا است.
مفهوم افزودن و بسیار کردن از دیگر معانی برجسته توفیر است. این مفهوم به معنای زیاد گردانیدن، کامل ساختن و بی‌نقص نمودن یک چیز است. در متون ادبی و فقهی، توفیر به معنای تأمین کامل و جامع یک نیاز یا حق به کار رفته است؛ به عنوان مثال، تمام کردن و بی‌نقص و تکمیل کردن غذای کسی یا تمام کردن حظ و بهره کسی که نشان می‌دهد توفیر نه تنها به کمیت، بلکه به کیفیت و تحقق کامل یک امر نیز اشاره دارد. عبارت وَفَّرَ علیه حقّه مؤید این معناست که حق کسی به طور کامل و بدون هیچ کاستی ادا شده است.