در ادبیات اداری و مالی، واژه عایدی به مفهوم درآمد، بهره، یا سودی اشاره دارد که به طور مستمر و منظم به یک فرد، سازمان، یا سمت خاص تعلق می‌گیرد. این مفهوم در بستر ساختار حکومتی گذشته، به ویژه در نظام دیوان‌سالاری، جایگاهی ویژه داشت و نمایانگر درآمد رسمی و مقرر برای مقامات اجرایی بود. درآمد مداخل نیز تأکید بر کلیه ورودی‌های مالی است که به موجب جایگاه شغلی و وظایف محوله، مستقیماً به شخص مورد نظر وارد می‌شده است. این درآمدها، نه صرفاً حقوق ثابت، بلکه شامل تمامی عواید قانونی مرتبط با تصدی منصب می‌شد.
بر اساس اسناد و دفاتر مالی موجود در آن دوره، سهم عایدی منسوب به صاحب دیوان که عالی‌ترین مقام در نظارت بر امور مالی و اداری محسوب می‌شد مبلغ قابل توجهی تعیین شده بود. سوابق نشان می‌دهد که درآمد روزانه مقرر برای ایشان، بالغ بر ده هزار دینار تعیین و ثبت گردیده است. این رقم، که به صورت تقریبی و روزانه محاسبه شده، بیانگر اهمیت حیاتی و نفوذ گسترده این مقام در شبکه اقتصادی و اجرایی دولت وقت بوده و نشان‌دهنده سطح بالای انتظارات و مسئولیت‌های محوله به وی است.
