فلفل

فلفل یک نوع ادویه و سبزی است که از گیاهان خانواده سیب‌زمینی به دست می‌آید. آن‌ها به دلیل طعم تند و خاصیت معطرشان در پخت و پز و به عنوان ادویه در بسیاری از فرهنگ‌ها و آشپزخانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

آن‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

تند: این نوع حاوی ترکیبی به نام کپسایسین هستند که باعث طعم تند آن‌ها می‌شود. از جمله انواع معروف آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

هالوپینو: فلفل سبز و متوسط‌ تند که در غذاهای مکزیکی استفاده می‌شود.

چیلی: انواع مختلفی دارد و می‌تواند از تند به ملایم متغیر باشد.

کارولینا ریپر: یکی از تندترین فلفل‌های دنیا است.

شیرین: این نوع طعمی ملایم و شیرین دارند و بدون کپسایسین هستند. از جمله انواع معروف آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

دلمه‌ای: این نوع در رنگ‌های مختلف (سبز، زرد، قرمز و نارنجی) موجود است و به عنوان ماده اصلی در سالادها، خوراک‌ها و غذاهای مختلف استفاده می‌شود.

بامیه: نوعی شیرین و کوچک که در برخی مناطق به عنوان سبزی استفاده می‌شود.

فواید

فلفل‌ها به ویژه نوع دلمه‌ای حاوی ویتامین C و ویتامین A هستند که برای سیستم ایمنی بدن و سلامت پوست مهم هستند. آن‌ها حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی هستند که می‌توانند به کاهش التهاب و محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد کمک کنند. همچنین کپسایسین موجود در انواع تند می‌تواند به افزایش متابولیسم و کمک به کاهش وزن کمک کند. در نهایت مصرف آن می‌تواند به بهبود سلامت قلب و عروق و کاهش خطر بیماری‌های قلبی کمک کند.

تصویر معنی فلفل

لغت نامه دهخدا

فلفل. [ ف ُ ف ُ ] ( ع اِ ) خادم زیرک. || لیف خرما. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
فلفل. [ ف ُ ف ُ / ف ِ ف ِ ] ( معرب، اِ ) پلپل. سنسکریت: پیپالی. گیاهی است از راسته دولپه ای های بی گلبرگ که جزو تیره ای بنام تیره کبابه ها میباشد. گیاهان این تیره شباهت به تیره بیدها دارند و از این جهت بیشتر در کتب گیاه شناسی گیاهان هر دو تیره را تحت عنوان تیره بیدها ذکر میکنند. فلفل گیاهی است بالارونده و دارای ریشه های ساقه خیز و کوتاه که به کمک آنها به درختان مجاور خود اتصال پیدا میکند و بطور همزیستی یا انگلی بسر میبرد، چنانکه اگر این گیاه را از درختان تکیه گاه خود جدا کنند بزودی از بین میرود. برگهای فلفل منفرد و بیضوی و نوک تیز است و بر روی شاخه های مولد میوه ٔآن میوه های کوچک و کروی به تعداد 20 تا 30 به روی پایه ها بطور آویخته بوجود می آید. منشاء این گیاه هندوستان است ولی امروزه در نقاط مساعد نظیر هندوچین و حوالی آن ( کامبوج و کشن شین ) پرورش می یابد. قسمت مورد استفاده این گیاه میوه آن است که به دو صورت فلفل سیاه و فلفل سفید در بازار عرضه میشود. فلفل سیاه میوه های خشک شده ای است که قبل از رسیدن کامل چیده شده اند. قطر هر میوه خشک 4 تا 5 میلی متر است که به رنگ خاکستری تیره یا قهوه ای است. فلفل سفید میوه کاملاً رسیده گیاه فلفل است که با قرار دادن در آب و خیس کردن آنها قسمت آبدار و خارجی میوه را جدا کرده اند. میوه فلفل شامل 1/5 تا 2 درصد اسانس با بوی مطبوع و طعم سوزاننده است. قسمت اعظم اسانس فلفل را موادی بنام فلاندرن و کادینن تشکیل میدهند. بعلاوه میوه مذکور شامل یک رزین تند و سوزاننده محلول در اتر و الکل و یک آلکالوئید بنام پیپرین است. فلفل دارای اثر تحریک کننده مخاط و عطسه آور است و معمولاً به مقدار کم و بطور چاشنی در اغذیه مصرف میشود. مقدار زیادش موجب ترشحات معده و پانکرآس میگردد. گَرد فلفل دارای اثرمتفرق کننده حشرات است، از این نظر پارچه های آلوده به آن از گزند حشرات محفوظ میماند. بیماران مبتلا به بیماریهای گوارش فلفل را نباید مصرف کنند. برای تهیه فلفل سفید معمولاً از گونه ای فلفل که میوه های آن کمی درشت تر است استفاده میکنند. ( فرهنگ فارسی معین ).
- فلفل به هندوستان آوردن ( بردن )،مثل: زیره به کرمان بردن. ( یادداشت مؤلف ):
گل آورد سعدی سوی دوستان
به شوخی، و فلفل به هندوستان

فرهنگ معین

(فِ لْ فِ ) (اِ. ) = پلپل: گیاهی است بالارونده و دارای ریشه های ساقه خیز و کوتاه که میوة آن ادویه ای است با طعم تند و سوزنده.

فرهنگ عمید

میوه ای مخروطی شکل، سبز یا قرمزرنگ، با طعمی تند که به صورت تازه، خشک، یا گَرد مصرف می شود، فلفل سبز.
* فلفل دلمه ای: (زیست شناسی ) نوعی فلفل نسبتاً بزرگ و به رنگ قرمز، سبز، و گاه زرد که برای تهیۀ دلمه استفاده می شود.
* فلفل سبز: (زیست شناسی ) = فلفل
* فلفل سفید: (زیست شناسی ) دانه های درشت و رسیدۀ فلفل که آن را در آب خیس می کنند تا قشر خارجی آن جدا شود.
* فلفل سیاه: (زیست شناسی ) میوۀ خشک شدۀ دانه ای ریز و سیاه رنگ که ساییدۀ آن به عنوان ادویه مصرف می شود.
* فلفل فرنگی: (زیست شناسی ) = * فلفل قرمز
* فلفل قرمز: (زیست شناسی )
۱. گیاهی یک ساله با برگ های بیضی شکل، ساقه های کوتاه و نازک، و گل های سفید.
۲. میوۀ مخروطی شکل و قرمزرنگ این گیاه، دارای ویتامین های c و b۱ و b۲ بوده و محرک اشتها و تسکین دهندۀ بواسیر است و ساییدۀ آن به صورت ادویه مصرف می شود، فلفل فرنگی.

فرهنگ فارسی

( اسم ) فلفل.

دانشنامه آزاد فارسی

فِلفِل (pepper)
نام دو گیاه متفاوت از دو خانوادۀ متفاوت، یکی فلفلسیاه از خانوادۀ فلفل و دیگری انواع فلفلقرمز یا سبز از خانوادۀ بادمجان. جنس اول دارای گونۀ مهمی با نام فلفلسیاه است که گیاهی بالارونده در هند شرقی است. هنگامی که میوه هایفلفلرشد می کنند و به رنگ سبز درمی آیند، آن ها را می چینند و له می کنند تا دانه هایشان جدا شوند. از این دانه ها فلفلسیاه تهیه می شود. هنگامی که فلفلمی رسد، دانه ها را جدا می کنند و از پوستۀ خارجی بدون دانۀ آن،فلفل سفید تهیه می کنند. از گونه های دیگر این جنس، مانند فلفلحلبی، برای مصارف دارویی؛ از پی پر کوبه با برای تهیۀ کبابۀ چینی؛ از جنس فلفل سیاه به منزلۀ ضدعفونی کننده؛ و ازفلفل بحری یا کاوا ـ کاوا برای بی هوشی و بی حسی استفاده می کنند. فلفل قرمز خشک شده، فلفل قرمز (فلفل دلمه ای قرمز) هندی و فلفل های شیرین، که به صورت سبزیجات مصرف می شوند، از گیاه فلفلقرمزیاکاپسیکومبه دست می آیند که بومی نیمکرۀ غربی است.