درخشان

درخشان. [ دُ / دَ / دِ رَ ] ( نف ) درفشان. درخشنده. رخشان. تابان.روشنی دهنده. ( برهان ). لرزان و تابان. ( غیاث ) ( آنندراج ). لامع. نوربخش. ضیاپاش. ( ناظم الاطباء ). در حال درخشیدن. ابلج. بارق. براق. برقان. روشن. ساطع. فروزان.لائح. لائحة. متلألی ٔ. منور. منیر. وابص

(دَ یا دِ رَ ) (ص فا. ) تابان، روشنی دهنده.

۱. درخشنده، روشنی دهنده، روشن، تابان، رخشان.
۲. درخور توجه، شاخص.
۳. (بن مضارعِ درخشاندن ) =درخشاندن

درخشنده، روشنایی، روشن، تابان، رخشان
( صفت ) تابان تابنده درخشنده.

اسم: درخشان (دختر) (فارسی) (تلفظ: de(a)rakhšān) (فارسی: درخشان) (انگلیسی: derakhshan)
معنی: روشن و تابان، درخشنده، دارای درخشش، ( به مجاز ) جالب توجه و چشم گیر و خوب و موفقیت آمیز

💡 چو از مشاهده نور عاجز آید کور به آفتاب درخشان نمی‌رسد نقصان

💡 در چنگ بت ساده بط باده توگویی این لعل بدخشان بود آن ماه درخشان

💡 پدر چو مهر درخشان شده ز برج حمل پسر چو مشتری افراشته سر از سرطان