معنی کلاه فرنگی

لغت نامه دهخدا

کلاه فرنگی. [ ک ُ ف َ رَ ] ( اِ مرکب ) عمارتی که در میان عرصه سازند بناء در میان عرصه با گنبدی شبه مخروط. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || اطاقکی مسقف که در وسط کاخها و باغها برای استراحت یا در میدانها برای فروش روزنامه و اغذیه سازند. کیوسک. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

( ~. فَ رَ ) (اِمر. ) اتاقی معمولاً گرد (شش لوزی یا هشت گوش ) که گرداگرد آن دارای درها یا پنجره هایی به سوی فضای آزاد و سقف آن از هر سو دارای سایبانی پیش آمده است.

فرهنگ عمید

آلاچیق یا سایبان مدور که در وسط باغ درست می کنند، کیوسک.

فرهنگ فارسی

( اسم ) اطاقکی مسقف که در وسط کاخها و باغها برای استراحت یا در کنار میدانها برای فروش روزنامه و اغذیه سازند.

دانشنامه آزاد فارسی

کُلاه فرنگی
عمارت کلاه فرنگی رشت
عمارت کلاه فرنگی رشت
عمارت کلاه فرنگی رشت
عمارت کلاه فرنگی رشت
عمارت کلاه فرنگی رشت
کوشک میان باغ. ساختمانی منفرد با طرحی برون گرا، و قاعدۀ مستطیل یا چندضلعی، و معمولاً گنبدی مخروطی یا هرمی در فضای باز. نیز ندرتاً و با تسامح، به کلاهک نورگیر بام اطلاق می شود.