کاه به معنی بخش خشک و سبز نشده‌ی گیاهان، به ویژه در گیاهان غلات، مانند گندم و جو دیده می شود. این ماده معمولاً بعد از برداشت محصول به دست می‌آید و به عنوان علوفه برای دامها استفاده می‌شود. کاه دارای مقادیر کمی از مواد مغذی است و بیشتر به عنوان خوراک جانوری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کاه. ( اِ ) هندی باستان کاشه، پهلوی کاه، کردی که. ( حاشیه برهان چ معین ). علف خشک را گویند. ( برهان ). ساقه گندم و جو خشک شده و در هم کوفته. قطعات خشک ساقه گندم و جو و برخی گیاهها
کاه ساقه و پوسته ای است که اطراف دانه های غلات مانند گندم و جو را می پوشاند و هنگام خرمن کوبی، خرد شده، از دانه جدا می شود. کاه از محصولات جانبی کشاورزی است.
کاه و یونجه خوراک های اصلیِ چارپایانند. به محلی که کاه در آن ذخیره و نگه داری می شود کاهدان می گویند. کاه را در روستاها با گِل می آمیزند و با آن ماده ای ساختمانی به نام کاه گل درست می کنند. کاه در کاه گل نقش استحکام بخشی و چسبانندگی را به عهده دارد.
در زمین هایی که با ماشین کمباین درو می شود، حجم زیاد کاه مشکل ساز است.
