چمیده

چمیده. [ چ َ دَ /دِ ] ( ن مف / نف ) از روی ناز و غمزه و خرام و تکبر براه رفته. ( برهان ) ( آنندراج ). خرامیده بطور بزرگواری و حشمت و زیبایی. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به چم و چمیدن شود. || خم شده را نیز گویند. ( برهان ).خم شده و کج گشته. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به چمیدن شود. || ( اِ ) خسته انگور. ( ناظم الاطباء ).

(چَ دِ ) (ص مف. ) خم شده.

خم شده، خمیده.

( اسم ) ۱ - راه رفته با ناز خرامیده. ۲ - خم شده.
از روی ناز و غمزه و خرام و تکبر براه رفته باشد. خرامیده بطور بزرگواری و حشمت و زیبایی.

خم شده.

💡 چمیده ایمن بعضی به صیدگاه بلا نشسته بهری ساکن به زخم جای خطر

💡 در چمن فضل و بوستان فصاحت نخل روانی چو خامه ام نچمیده

💡 چمیده به اقتضای فعل خویشتن رمیده زان کجا، نه اقتضای او

💡 یکی دمیده همایون ز مشرق دولت یکی چمیده همیدون ز مطلع گردون

💡 بر لاله چو بگذری خوری سوگند کز خلد برون چمیده حورالعین

💡 چمیده به روز از بر مرغزار به‌شب‌خفته در دامن کوهسار