معنی پختنی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

پختنی. [ پ ُ ت َ ] ( ص لیاقت ) درخور طبخ. سزاوار پختن. || مطبوخ. طبیخ. مقابل حاضری. || پختنی ساختن؛ اطباخ. ( تاج المصادر بیهقی ).

۱. قابل پختن، درخور طبخ.
۲. غذای پخته.

( صفت )۱- درخور طبخ سزاوار پختن. ۲- مطبوخ طبیخ مقابل حاضری.

زجنس پختنی از پخته و خام همین خشت است در دکان ایام

ناپخته پختنیست فغانی کباب دل چندین شتاب چیست بگو در تنور باش

دلارام دانست کش کار خام ز ناپختنی شد در آمد بدام

اگر چند هر پختنی خام باشد نه چون تر و پخته بود خشک و خامی