وارف در اصل واژه‌ای عربی است که در فارسی نیز کاربرد یافته است. یکی از معانی مهم آن ممتد، وسیع و گسترده است. به همین دلیل در ترکیب‌هایی چون «ظل وارف» به معنای سایه گسترده و فراخ به کار می‌رود. این کاربرد نشان‌دهنده ارتباط واژه با مفاهیم وسعت و پهناوری است.
این واژه همچنین به معنای با طراوت، تازه و بسیار سبز آمده است. در متون لغوی، «نبات وارف» برای گیاه سرسبز و شاداب به کار می‌رفته است. چنین معنایی از کلمه، جنبه زیبایی و باروری طبیعت را بازتاب می‌دهد و بیانگر حالت رویندگی و شادابی گیاهان است.
علاوه بر این، وارف در معنای اسم نیز به کار رفته است. در برخی منابع، آن به معنای بادزن یا مروحه ذکر شده و گاه برای هر چیز انباشته از کاه یا برآمده نیز استفاده شده است. این تنوع معنایی نشان می‌دهد که واژه در کاربردهای مختلف، هم جنبه توصیفی و هم جنبه ابزاری داشته است.
