لغت نامه دهخدا نابالغی. [ ل ِ ] ( حامص مرکب ) صفت نابالغ. نابالغ بودن. نارسیدگی. صغر. || نادانی. بی تمیزی.
جمله سازی با نابالغی چو با او ساختی نابالغی جنگ به بالغتر کسی برداشتی سنگ بدو گفت نابالغی کای عجب چو مردی چه سیراب و چه خشک لب
