میاه

چون نجوم آسمان طالع نجوم اندر زمین چون سرشک عاشقان جاری میاه از آبشار

دولت و فتح نهاده سوی تو روی چنان چون به آزار ز کهسار سوی بحر میاه

ز دور دانش تو تازه باد دولت و دین چو از نسیم درخت و چو از میاه گیاه

ز ماهیان ید بیضا توان مشاهده کرد دمی که پرتو رای تو بر میاه رسید

چشم و دل اعدای تو دریا و سقر باد تا در سقر و دریا میزان و میاه است

همیشه تا که بلرزد به روزگار بهار درخت را ز نسیم و گیاه را ز میاه