غموم جمع کلمه غم است و به معنای اندوه‌ها و گرفتاری‌های متعدد به کار می‌رود. این واژه ریشه در زبان عربی دارد و در ادبیات فارسی نیز برای بیان حالات و احساسات عمیق انسانی، به‌ویژه در مواجهه با سختی‌ها و مصائب، مورد استفاده قرار گرفته است. غم، به عنوان یکی از عمیق‌ترین احساسات بشری، می‌تواند تجربیات متنوعی را در بر گیرد و از اندوهی ساده تا دردهایی جانکاه را شامل شود.
در فرهنگ و ادبیات فارسی، بسامد بالای واژگان مرتبط با غم، گواه اهمیت و گستردگی این حس در بیان حالات روحی و تجربیات زیسته است. شاعران و نویسندگان بسیاری در طول تاریخ، از این واژه و مشتقات آن برای تصویرسازی حالات درونی، بیان رنج‌ها، و تفکر درباره ماهیت هستی بهره برده‌اند. این بازتاب فرهنگی نشان می‌دهد که چگونه غم، نه تنها به عنوان یک احساس منفی، بلکه به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از تجربه انسانی، در آثار هنری و ادبی ما جایگاهی ویژه یافته است.
