شیمه

بگشت شیمه و خوی مصاحبان موافق مخالفت مشمر گر بگشت شیمه و خویم

عشق را، از یک مشیمه ازاده‌ایم لب به یک پستان غم بنهاده‌ایم

نیست عجب گر جنین ز هیبت قهرت پیر برون آید از مشیمهٔ مادر

شرر پریده رنگت اگر این بهار دارد ز مشیمهٔ تعین به چه ننگ زاده باشی

اندر مشیمهٔ عدم از نطفهٔ وجود هر دو مصورند ولی نامصورند

ز چهر تو کاخ عقل پر قمر خانگی سلب نگردد ز تو شیمهٔ مردانگی