سوالی

من هم بسوالی لب خجلت بگشایم ای آب حیات از لب توخضر نعم را

عالم خواب است رفتم پیش و بنشستم برش گفتمش دارم سوالی از تو پرسش عار نیست

سوالی کن ز من تا در برت راه سخن یابم گره از غنچهٔ منقار مرغ خوش نوا بگشا

گدای خامشم اما به هر دری که رسم کریم می‌شنود حرف بی‌سوالی من

اگر چه جان به لب آمد ولیکن از لب جانان نموده‌ایم سوالی، شنیده‌ایم جوابی

شبی در خوشی ترین وقتی و حالی به افسر گفت: «من دارم سوالی