لغت نامه دهخدا
ستیزه نه خوب آید از نامجوی
بپرهیز و گرد ستیزه مپوی.فردوسی.اگر اول که ما قصد این دیارکردیم... آن ستیزه و لجاج نرفتی این چشم زخم نیفتادی. ( تاریخ بیهقی ).
ستیزآوری کار آهرمن است
ستیزه بپرخاش آبستن است.اسدی.ملک مصر جواب نبشت که ایشان بندگان تو نیستند آزاد و آزاده اند بخت النصر بدین ستیزه برفت و مصر بستد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 6 ).
تبه نمود همی صنعت سحاب از وی
بر این ستیزه همه نقش آن بشست سحاب.ابوالمعالی رازی.شهابی تو گاه وغا و ستیزه
سحابی تو گاه سخا و مواهب.برهانی یا معزی.گاه از ستیزه گوش فلک برکشیده ای
گاه ازکرشمه دیده اختر شکسته ای.خاقانی.بهر گردشی با سپهر بلند
ستیزه مبر تا نیابی گزند.نظامی.ستیزه بجایی رساند سخن
که ویران کند خاندان کهن.سعدی.|| ( اِ ) خسک آهنین باشد که بر راه دشمن می پراکندند. ( مؤلف ).
