ستمگری، در بنیادی‌ترین معنای خود، به وضعیت یا حالتی اشاره دارد که فرد یا گروهی تحت فشار، اجحاف، یا بی‌عدالتی سیستماتیک قرار می‌گیرد و حقوق طبیعی یا قانونی‌اش نادیده گرفته می‌شود. این واژه نه تنها بیانگر یک عمل ظالمانه است، بلکه نمایانگر پیامدهای ناگواری است که بر قربانیان تحمیل می‌شود. ستم‌دیدگی حالتی است که در آن قدرت به شکل ناعادلانه‌ای اعمال می‌گردد و به تبع آن، فرد یا جامعه‌ای از حقوق اساسی خود محروم می‌ماند.
از منظر معنایی، ستمگری با مفاهیمی چون بیدادگری، جور، ظلم، و زورگویی هم‌خانواده و مترادف است. هر یک از این واژه‌ها گوشه‌ای از طیف وسیع ستم و ناعادلی را بازتاب می‌دهند. بیدادگری بر نبود عدالت و بی‌طرفی تأکید دارد، در حالی که جور به معنای تعدی و انحراف از مسیر حق است. ظلم، فراگیرترین این واژه‌ها، به هرگونه تجاوز به حقوق دیگری اطلاق می‌شود، و زورگویی نیز بر استفاده از قدرت فیزیکی یا روانی برای تحمیل خواسته‌ها به فرد یا گروهی ضعیف‌تر دلالت دارد.
در یک نگاه جامع‌تر، ستمگری می‌تواند ابعاد گوناگونی داشته باشد؛ از ستم فردی که در روابط بین اشخاص رخ می‌دهد تا ستم ساختاری که توسط نهادها و سیستم‌های اجتماعی اعمال می‌گردد. این مفهوم نه تنها در حوزه حقوق و اخلاق، بلکه در مباحث جامعه‌شناسی، روانشناسی و علوم سیاسی نیز کاربرد فراوان دارد و به تحلیل ریشه‌ها، اشکال و پیامدهای ناعادلی در جوامع انسانی کمک شایانی می‌کند. درک عمیق این مفهوم برای شناخت و مبارزه با انواع نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها ضروری است.
