اسبوع

لغت نامه دهخدا

اسبوع. [ اُ ] ( ع اِ ) هفته. ( منتهی الارب ). هفت روز متعارفه. ج، اسابیع. ( مهذب الاسماء ). || هفت بار. ( مؤید الفضلاء ). طاف بالبیت اسبوعاً؛ هفت بار بر گرد خانه گردید. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

( اُ ) [ ع. ] (اِمر. ) ۱ - هفته. ۲ - هفت بار. ج. اسابیع.

فرهنگ عمید

هفته.

ویکی واژه

هفته.
هفت بار.
اسابی

جمله سازی با اسبوع

سَخَّرَها عَلَیْهِمْ ای سلّطها و حبسها علیهم سَبْعَ لَیالٍ وَ ثَمانِیَةَ أَیَّامٍ یقال: اخر اسبوع من شهر صفر. «حُسُوماً» متتابعة ولاء بین اربعاوین اخذ من جسم الجرح یتابع کیا بعد کی لیقطع الدّم، و قیل: «حُسُوماً» ای شوما کانها حسمت الخیر عن اهلها، کقوله: «فِی أَیَّامٍ نَحِساتٍ» و قیل: «حُسُوماً» جمع حاسم کالشّاهد و الشهود، و الحاسم: القاطع المذهب للاثر، ای قاطعة لدابر اولئک القوم.
بود به دهر ز هر عصر عصر او ممتاز چغان‌ که عید ز ایام و جمعه از اسبوع
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
نغمه یعنی چه؟
نغمه یعنی چه؟
میسترس یعنی چه؟
میسترس یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز