واژه آشامیدن (به انگلیسی: Drink) به معنای نوشیدن مایعات برای رفع تشنگی یا تأمین آب مورد نیاز بدن است. این فعل در زبان فارسی هم به صورت عامیانه و هم در متون ادبی و علمی کاربرد دارد و شامل نوشیدن آب، چای، شیر، نوشابه یا دیگر مایعات می‌شود. آشامیدن یکی از نیازهای اساسی زندگی انسان و سایر جانداران است و نقش مهمی در سلامت، بقا و عملکرد صحیح بدن دارد.
در متون ادبی و شعر فارسی، آشامیدن گاهی به معنای تجربه لذت، نوشیدن شراب یا بهره‌مندی از مواهب طبیعت نیز به کار رفته است. شاعران و نویسندگان از این واژه برای تصویرسازی صحنه‌های عاشقانه، عرفانی یا طبیعت‌گرایانه استفاده می‌کنند و آن را نمادی از لذت، سرمستی و ارتباط با جهان پیرامون معرفی می‌کنند. این کاربرد ادبی باعث غنای معنایی واژه شده و آن را از صرفاً یک عمل فیزیکی فراتر می‌برد.
از نظر علمی و بهداشتی، آشامیدن مایعات برای جبران کمبود آب بدن، تنظیم دمای بدن و حفظ عملکرد اندام‌ها ضروری است. کمبود مایعات می‌تواند منجر به خستگی، کاهش تمرکز، سردرد و مشکلات جدی‌تر مانند کم‌آبی و اختلالات کلیوی شود. به همین دلیل، رعایت میزان کافی نوشیدن آب و مایعات سالم یکی از پایه‌های سلامت و تندرستی انسان به شمار می‌آید.
