بساطی

ز غفلت پهن کردم در ره سیل فنا صائب بساطی را که می بایست ناافکنده بر چیدن

شاهی که نه فلک،چو بساطی ست زیر پاش ایزد عطا نموده به سر، تاج انماش

فگند پهن بساطی به زیر پای نشاط به عمر کوته خود در دراز کرده امل

گذشتن برنتابد از سر این خاکدان همت که ننگ پاست طی کردن بساطی را که طی باشد

هرچه نز قرآن طرازی برفشان از آستین هرچه نز ایمان بساطی درنورد از آستان