لغت نامه دهخدا
اغتذاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) خوردن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). مطاوعه غذا: اغتذی اغتذاءً؛ مطاوع غذا. ( از اقرب الموارد ). || پرورش یافتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
اغتذاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) خوردن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). مطاوعه غذا: اغتذی اغتذاءً؛ مطاوع غذا. ( از اقرب الموارد ). || پرورش یافتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
(اِ تِ ) [ ع. ] (مص م. ) غذا گرفتن.
غذا گرفتن.
💡 فن هفتم طبیعیات که دربارهٔ نبات میباشد از هفت فصل تشکیل یافته است که به عبارتی کوتاهترین فن از فنون ثمانیهٔ طبیعیات شفا میباشد. در اولین فصل این فن تولد و اغتذاء و مزاج حیوان را توضیح داده و در فصل دوم اعضای نبات را تبیین مینماید. مبادی تغذیه، تولید، تولد در نبات به همراه چگونگی تولد اجزای گیاهان و اختلاف آنها به حسب اماکن، در بخش بعدی توضیح داده شدهاند. از جمله مسائل مطرح شده در این فن، تعریف شاخ و برگ و بوته گیاهان است. مؤلف به صورتی بسیار دقیق و عالمانه در مورد میوه و ثمرات گیاهان و انواع و اقسام آن توضیحاتی ارائه کرده و با بیان اصناف نبات و مزاج اشیایی که دارای نفس غاذیه میباشند، این فن را نیز به سرانجام میرساند.