سورهی مُلک، شصت و هفتمین سورهی قرآن کریم است که در دوران حضور پیامبر اکرم(ص) در مکه نازل شده و از این رو در زمرهی سورههای مکی قرار میگیرد. این سورهی مبارکه دارای سی آیه است و مضامین عمیقی همچون توحید، حاکمیت مطلق پروردگار، نشانههای عظمت خداوند در آفرینش و همچنین هشدار دربارهی عذاب آخرت را در بر میگیرد.
وادیالملک نام مکانی تاریخی در منطقهی اشیریوش است که در منابع جغرافیایی قدیم از آن یاد شده است. این نام در دوران معاصر به صورت وادی ملک باقی مانده که در نزدیکی دریای مدیترانه و متصل به قیشون واقع شده است. این ناحیه از نظر جغرافیایی چندان از کوه کرمل فاصله ندارد و موقعیت آن در متونی مانند قاموس کتاب مقدس نیز مورد اشاره قرار گرفته است.
عبارت «الْمُلْکُ لِلَّهِ» یک جملهی اسمیه و مشتق از آیات قرآن کریم، از جمله آیهی ۲۲ سورهی الحج (وَ الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ) است که به صورت یک ضربالمثل یا بیان اعتقادی، بر این حقیقت تأکید میکند که حاکمیت و پادشاهی مطلق، تنها از آنِ خدای یکتا است. این مفهوم در آیات متعددی از قرآن کریم با عبارتهای مشابه تکرار شده و جایگاه ویژهی توحید در حاکمیت را نمایان میسازد.