واژه اباء در زبان فارسی به معنای امتناع یا خودداری است و به حالتی اشاره دارد که فردی چیزی را نپذیرد یا از انجام آن خودداری کند.
معنی عمومی: اباء به معنای خودداری از قبول یا پذیرش چیزی است. این واژه می‌تواند به معنای اعتراض یا انکار نیز به کار رود. به عنوان مثال، اگر شخصی از پذیرفتن یک پیشنهاد یا درخواست خاص خودداری کند، می‌توان گفت که او اباء کرده است.
کاربرد در متون دینی: در این زمینه اباء به معنای رد کردن یا انکار احکام یا دستورات خاصی به کار رود. به عنوان مثال، در قرآن کریم، این واژه به معنای خودداری از پذیرش حق یا انکار آن ذکر شده است. این مفهوم در متون دینی می‌تواند به معنای نپذیرفتن حقیقت یا آموزه‌های الهی باشد و به طور خاص به افرادی اشاره دارد که به رغم آگاهی از حقایق، از پذیرش آن‌ها امتناع می‌کنند.
