عبارت «سکه زدن» در معنای اصلی و تاریخی خود، به عمل «ضرب سکه» یا همان ساختن پول فلزی گفته می‌شود. در گذشته، حکومت‌ها و ضراب‌خانه‌ها فلزاتی چون طلا، نقره یا مس را ذوب کرده و در قالب‌هایی مخصوص می‌ریختند. سپس با ضرب چکش یا به‌وسیله ماشین، نقش و نشانه رسمی حکومت را بر سطح فلز حک می‌کردند تا به‌صورت سکه معتبر درآید. این فرایند نه‌تنها جنبه اقتصادی داشت، بلکه نمادی از قدرت، اقتدار و استقلال سیاسی هر حکومت نیز به‌شمار می‌رفت.
با گذشت زمان، معنای این اصطلاح از کاربرد صرفاً مادی و اقتصادی خود فراتر رفت و در زبان فارسی معنایی استعاری یافت. در این معنا، «سکه زدن» کنایه از «رواج دادن»، «اعتبار بخشیدن» یا «شهرت یافتن» است. مثلاً وقتی گفته می‌شود «فلان کس با کسب و کارش در حال سکه زدن است »، مقصود آن است که او توانسته در کار خود رونق و اعتبار فراوانی ایجاد کند و کسب‌وکارش به اوج موفقیت و سودآوری برسد.
