لغت نامه دهخدا
تطول. [ ت ِ وَ ] ( ع اِ ) رسن دراز که ستور را را به علف بندند و رسن که بدان پای ستوران بندند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
تطول
تطول. [ ت ِ وَ ] ( ع اِ ) رسن دراز که ستور را را به علف بندند و رسن که بدان پای ستوران بندند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. منت نهادن بر کسی.
فرهنگ فارسی
رسن دراز که ستور را به علف و بندند و رسن که بدان پای ستوران بندند
ویکی واژه
فزونی جستن.
جمله سازی با تطول
و قیل: یوم القیامة أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَداً اجلا و غایة تطول مدّتها یعنی: انّ علم وقت العذاب غیب لا یعلمه الّا اللَّه.
هیچ عاقل نیست غافل از دعاها گفتنش کایچ دانا نیست محروم از تطول کردنش
یا قلب کفاک لا تطول بالله علیک یا لسانی
