باري

باری. ( ع ص ) باری ٔ. آفریدگار. ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ). ج، بِراء. ( منتهی الارب ). خالق. ( اقرب الموارد ). آفریننده. ( ترجمان علامه جرجانی ص 24 ). خالق و آفریننده: باری تعالی به بندگان خود رحیم است. در این صورت لفظ مذکور عربی و اسم فاعل است بمعنی خالق و با همزه ( باری ) هم استعمال میشود. در زبان مذکور فعل ماضی و مضارع آن استعمال نشده. امادر عبرانی افعالش موجود است که «بارا» بمعنی خلق کرد میباشد. در پهلوی بریهینیذن بمعنی خلق کردن موجود است لیکن گمان این است که آنهم از عبرانی گرفته شده است. ( فرهنگ نظام ). خالق. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ) ( از فعل برء، ای خلق؛ یعنی آفرید ). || ( اِخ ) نامی است از نامهای خدای تعالی جل جلاله. ( برهان ). نام حق تعالی. در اصل بارء بود و در کنز بمعنی آفریننده نوشته. ( غیاث ) ( آنندراج ). آفریننده. ( ناظم الاطباء ). بزبان عربی نامی است از نامهای حضرت سبحانه تعالی. ( جهانگیری ). حضرت باری تعالی. ( دِمزن ). نام خدای تعالی که بار خدایا گویند و یاء آن یای وحدت است که بمعنی بزرگی و رفعت و عظمت است. ( شعوری ج 1 ورق 197 برگ ب ). مأخوذ از تازی، یکی از نامهای خداوند عالمیان جل شأنه مانند حضرت باری تعالی عظمت قدرته،ترا توفیق دهد. ( ناظم الاطباء ). خدا. یزدان. ایزد. حضرت باری عز شأنه. باری تعالی. باری عز اسمه. اعلال شده باری است. و رجوع به ماده قبل شود: 
او را گزید لشکر او را گزید رعیت 
او را گزید دولت او را گزید باری.منوچهری.

[ویکی فقه] البارِی از نام های خداوند است.
البارِی از نام های خداوند که در قرآن سه بار آمده است؛ دو بار در بقره: ۵۴، یک بار در حشر: ۲۴. 
نظر مفسران درباره الباری
مفسران نظرات مختلفی درباره ریشه و معنای الباری دارند.
← نظر ابوحیان، طبرسی و ابن فارس
پس باریء به معنای خالق نیست، بلکه به معنای کسی است که بندگان را پس از خلق، زیبایی اندام بخشیده است: هُوَاللَهُ الخالِقُ البَارِی ءُ الْمُصَوِّر و معادل است با: «وَصَوَّرَکم فَأَحْسَنَ صُوَرَکُم، یعنی شما را در بهترین اندام آفرید و چه نیکو آفرید. در اصطلاح فارسی زبانان نیز، خداوند به «باری تعالی » یاد می شود.
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
پدیدآورنده آفریدگان به صورت متمایز از یکدیگر، از اسما و صفات الهی.
باری (در اصل باریء به همزه آخر) در لغت از ریشه «ب ـ ر ـ ء» به معنای آفریدن بدون نمونه پیشین است.
واژه باری دو بار در آیه 54 سوره بقره/2 و یک بار در آیه 24 سوره حشر/ 59 وارد شده است. در آیه 22 سوره حدید/ 57، نیز فعل (نبرأ) که معنای همین اسم را افاده می کند بکار رفته است.
اسم باری به معنای پدیدآورنده مخلوقات است، به نحوی که هیچ یک به دیگری مشتبه نشده، از یکدیگر متمایز باشند؛ به عبارت دیگر باری جداسازنده و متمایزکننده مخلوقات از یکدیگر از طریق بخشیدن صورت های گوناگون به آنهاست، زیرا خداوند انسان را از زمین (خاک) جدا می سازد یا اشیا را (از عالم عقول متمایز می کند و) به عالم نفوس تنزل می دهد یا به عقیده برخی، موجودات را از عدم جدا می سازد.

آفریننده، خال
باری تعالی خدای متعال.
یک بار، به هر حال، در هرصورت.
دست کم، حداقل.؛ باری به هر جهت به هر نحو که باشد، هرطور که پیش آید.
منسوب به بار، آن چه که برای حمل بار به کار رود: اتومبیل باری، اسب باری
سنگین، گران.