معنی وجیهه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( وجیهة ) وجیهة. [ وَ هََ ] ( ع ص ) مؤنث وجیه. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). زن روشناس. || خداوند جاه. || زن زیبا. || زن صاحب قدر و منزلت. || وجیه و خوشگل. ( ناظم الاطباء ). || کساء و پوشش دارای دورو. ( اقرب الموارد ). || ( اِ ) مهره ای است قرمزرنگ یا عسلی که دارای دورو بوده باشد و صورت در آن چون آینه نمودار گردد و صورت را با آن مسح کنند هنگامی که بخواهند بر شاه درآیند. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). مهره دوروی. ( ناظم الاطباء ). رجوع به وجیه شود.