اُرگاسم به معنای هیجان، تورم؛ همچنین به عنوان اوج لذت جنسی شناخته می‌شود یا اوج‌کامش، به تخلیه ناگهانی هیجان جنسی که در طول چرخه واکنش جنسی انباشته شده، اطلاق می‌شود. این پدیده منجر به انقباضات ریتمیک ماهیچه‌ای در ناحیه لگن می‌گردد و با احساس لذت جنسی همراه است. ارگاسم که هم توسط مردان و هم زنان تجربه می‌شود، تحت کنترل سیستم عصبی غیرارادی یا خودمختار قرار دارد و معمولاً با حرکات و صداهای غیرارادی، اسپاسم‌های عضلانی در نواحی مختلف بدن و احساس سرخوشی عمومی همراه است. دوره پس از ارگاسم، که به عنوان دوره رفرکتوری شناخته می‌شود، معمولاً تجربه‌ای آرامش‌بخش است و به ترشح هورمون‌های عصبی مانند اکسی توسین و پرولاکتین و همچنین اندورفین‌ها که به عنوان مورفین درون زا نیز شناخته می‌شوند نسبت داده می‌شود. ارگاسم معمولاً به دلیل تحریک فیزیکی جنسی آلت تناسلی مرد که معمولاً با انزال همراه است و کلیتوریس در زنان رخ می‌دهد. این تحریک جنسی می‌تواند از طریق خودارضایی یا با شریک جنسی شامل دخول، آمیزش بدون دخول یا سایر فعالیت‌های جنسی حاصل شود. اثرات سلامتی مرتبط با ارگاسم در انسان متنوع است. در طول فعالیت جنسی، پاسخ‌های فیزیولوژیکی مختلفی رخ می‌دهد، از جمله احساس آرامش ناشی از پرولاکتین و تغییرات در سیستم عصبی مرکزی، مانند کاهش موقتی فعالیت متابولیک در بخش‌های وسیعی از قشر مغز، در حالی که هیچ تغییر یا افزایش متابولیک در نواحی لیمبیک مغز مشاهده نمی‌شود. همچنین، اختلالات جنسی متعددی مانند آنورگاسمی وجود دارد. این تأثیرات بر نگرش‌های فرهنگی نسبت به ارگاسم تأثیر می‌گذارد، از جمله باورهایی که اهمیت ارگاسم و تداوم آن را برای رضایت در روابط جنسی می‌سنجند، و همچنین نظریه‌هایی دربارهٔ عملکردهای بیولوژیکی و تکاملی ارگاسم. در یک زمینه بالینی، ارگاسم معمولاً به عنوان یک حالت همراه با انقباضات عضلانی در طول فعالیت جنسی تعریف می‌شود که با تغییرات مشخصی در ضربان قلب، فشار خون و اغلب تعداد و عمق تنفس همراه است. این وضعیت به عنوان تخلیه ناگهانی تنش جنسی که در طول چرخه واکنش جنسی در انسان انباشته شده، شناخته می‌شود و منجر به انقباضات ریتمیک در ناحیه لگن می‌گردد. با این حال، تعاریف ارگاسم متنوع است و اعتقاد بر این است که توافقی در مورد نحوه طبقه‌بندی آن وجود ندارد. در مجله بررسی روانشناسی بالینی، حداقل بیست و شش تعریف مختلف از ارگاسم ذکر شده است.
