گریه

گریستن یکی از انواع واکنش‌های رفتاری است که باید به تفاوت آن با تولید اشک توجه کرد. اشک به عنوان واکنشی از سوی چشم به محرک‌های شیمیایی مانند بوی پیاز یا گاز اشک‌آور ایجاد می‌شود و ترکیبات شیمیایی موجود در اشک و گریه با یکدیگر متفاوت هستند؛ به عنوان مثال، اشکی که در اثر تماشای یک فیلم غم‌انگیز جاری می‌شود، حاوی پروتئین بیشتری نسبت به اشک ناشی از بوی پیاز است. گریه معمولاً با جاری شدن اشک از چشمان و در بسیاری از موارد با ناله و تغییر حالت دهان همراه است و نشان‌دهنده یک وضعیت احساسی است. بیشتر اوقات، کریستن در زمان‌هایی که فرد احساس غم و اندوه می‌کند، رخ می‌دهد. گریستن هایی که به دلیل ناراحتی بروز می‌کنند، معمولاً به این خاطر است که ذهن یا مغز قادر به درک و تحلیل مشکل یا ناراحتی نیست و به همین دلیل به تخلیه احساسات از طریق گریه روی می‌آورد. بنابراین، گریستن افرادی که به طور مکرر گریه می‌کنند یا دچار افسردگی هستند، نشان‌دهنده این است که مغز آن‌ها به بن‌بست رسیده و نمی‌تواند توجیهی برای مشکلاتش پیدا کند. در واقع، واکنشی است که در نتیجه مواجهه انسان با مجموعه‌ای از واقعیت‌ها شکل می‌گیرد و می‌تواند ناشی از درد دل، شکست عاطفی یا حتی شادی شدید باشد.