غالیه سا

لغت نامه دهخدا

غالیه سا. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) غالیه سای. رجوع به همین مدخل شود :
مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را
که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست.حافظ.

فرهنگ معین

( ~ . ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) ۱ - غالیه ساز. ۲ - عطرفروش .

فرهنگ عمید

۱. آن که غالیه بساید، غالیه ساینده: باد صبح از نسیم نافه گشای / بر سواد بنفشه غالیه سای (نظامی۴: ۷۱۳ ).
۲. [مجاز] خوش بو، معطر: مگر تو شانه زدی زلف عنبر افشان را / که باد غالیه سای است و خاک عنبربوست (حافظ: ۱۳۰ ).

ویکی واژه

غالیه ساز.
عطرفروش.