طپاندن

لغت نامه دهخدا

طپاندن. [ طَ دَ ] ( مص ) فروبردن. فروکردن.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
جل جلاله
جل جلاله
سلیقه
سلیقه
باوانم
باوانم
عزیز
عزیز