باسم. [ س ِ ] ( ع ص ، اِ ) خندان بی آنکه صدایی از دهان خارج شود. از مصدر بَسم. ( اقرب الموارد ). گشودن لبان بطوری که نموداری از خنده شود و آن کمترین صورت خنده و بهترین آن است. ( از تاج العروس ). و قال الزجاج : التبسم اکثر ضحک الانبیاء. ( تاج العروس ). خندان. ( آنندراج ). تبسم کننده. ( ناظم الاطباء ). دندان سپیدکننده. ( آنندراج ).
فرهنگ عمید
تبسم کننده، لبخند زننده، آن که لبخند می زند.
فرهنگ فارسی
( اسم ) تبسم کننده شکر خند زننده .
فرهنگ اسم ها
اسم: باسم (پسر) (عربی) (تلفظ: bāsem) (فارسی: باسم) (انگلیسی: basem) معنی: تبسم کننده، خوش رو، ( در قدیم )، شکر
