واژه خویش در زبان فارسی معانی متنوعی دارد. به طور کلی، این واژه می‌تواند به معنای خود فرد، خویشاوندان، یا به عنوان ضمیر مشترک به کار رود. همچنین، در برخی متون قدیمی، به معنای قلبه یا قسمتی از گاوآهن نیز ذکر شده است. در این معنای خود، خویش به هویت و شخصیت فرد اشاره دارد و به ویژگی‌های منحصربه‌فردی که او را از دیگران متمایز می‌کند، پرداخته می‌شود. در این کاربرد خویشاوندان، خویش به اعضای خانواده و بستگان اشاره دارد. خویش می‌تواند به عنوان ضمیر شخصی، اول شخص، دوم شخص و سوم شخص مفرد و جمع نیز مورد استفاده قرار گیرد. در برخی متون قدیمی، خویش به قطعه‌ای از گاوآهن که برای شخم زدن زمین به کار می‌رود، اشاره دارد.
