آفت دهان (Aphthous Stomatitis) به زخم‌های کوچک و دردناک در داخل دهان اطلاق می‌شود که بر روی غشای مخاطی دهان، زبان یا لثه‌ها ایجاد می‌شوند. این زخم‌ها به شکل دایره‌ای یا بیضی و با حاشیه‌ای قرمز و مرکزی سفید یا زرد ظاهر می‌شوند. آفت‌های دهانی به طور معمول به خودی خود بهبود می‌یابند، اما می‌توانند بسیار ناراحت‌کننده باشند و در برخی موارد در خوردن و صحبت کردن اختلال ایجاد کنند.
علل آفت دهان
علت دقیق آفت‌های دهانی هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما برخی عوامل ممکن است در ایجاد آنها نقش داشته باشند:
استرس: استرس عاطفی یا جسمی ممکن است به وقوع آفت‌های دهانی منجر شود.
تغذیه نامناسب: کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی، به ویژه ویتامین B12، آهن و اسید فولیک، ممکن است به ایجاد آفت‌ها کمک کند.
حساسیت غذایی: برخی افراد ممکن است به غذاهایی مانند آجیل، شکلات، قهوه، یا مرکبات حساس باشند که می‌تواند منجر به ظهور آفت‌ها شود.
هورمون‌ها: تغییرات هورمونی، به ویژه در دوره قاعدگی، ممکن است در برخی زنان منجر به بروز آفت‌های دهانی شود.
بیماری‌های زمینه‌ای: برخی بیماری‌ها مانند بیماری کرون، بیماری سلیاک و HIV/AIDS ممکن است با آفت‌های دهانی مرتبط باشند.
ضربه یا آسیب: آسیب به غشای مخاطی دهان، مانند خراش یا گاز گرفتن زبان، می‌تواند منجر به آفت‌ها شود.
درمان
درمان آفت‌های دهانی معمولاً شامل موارد زیر است:
مسکن‌های درد: برای کاهش درد و ناراحتی می‌توان از مسکن‌های موضعی یا خوراکی استفاده کرد.
دهان‌شویه‌های ضدعفونی‌کننده: این دهان‌شویه‌ها می‌توانند به تسکین درد و کاهش عفونت کمک کنند.
کرم‌ها یا پمادهای موضعی: برخی از کرم‌ها می‌توانند به تسکین علائم و تسریع بهبود زخم‌ها کمک کنند.
تغییر در رژیم غذایی: اجتناب از غذاهای تحریک‌کننده و مصرف غذاهای نرم و ملایم می‌تواند کمک‌کننده باشد.
