نواب صفوی (سید مجتبی میرلوحی) یکی از شخصیت‌های مهم تاریخ معاصر ایران است که به عنوان یک روحانی شیعه و بنیان‌گذار گروه فدائیان اسلام شناخته می‌شود. او در تاریخ 17 مهر ۱۳۰۳ در خانی‌آباد، جنوب تهران به دنیا آمد و در تاریخ ۲7 دی ۱۳۳۴ به اعدام محکوم و تیرباران شد.
زندگی اولیه
وی در خانواده‌ای مذهبی و شناخته شده متولد شد. پدرش، سید جواد میرلوحی، روحانی بود که به خاطر مخالفت با رژیم پهلوی و اقدامات وزیر عدلیه آن زمان، علی‌اکبر داور، سه سال به زندان افتاد. او در این مدت تحت سرپرستی یکی از بستگان نزدیک به نام محمود نواب میرلوحی، قرار داشت. پدرش چندی پس از گذراندن دوره محکومیت و آزادی از زندان درگذشت.
فعالیت‌های سیاسی و مذهبی
نواب صفوی در اوایل جوانی به فعالیت‌های سیاسی پرداخت و در سال ۱۳19 علیه ممنوعیت حجاب در ایران تظاهرات کرد. او در سال ۱۳۲۳ به عراق رفت و در نجف به تحصیل علوم دینی پرداخت. او به زودی با شخصیت‌های مهم اسلامی آن زمان ارتباط برقرار کرد و تحت تأثیر اندیشه‌های آن‌ها قرار گرفت.
در سال ۱۳۲۴، وی گروه فدائیان اسلام را تأسیس کرد. این گروه به دنبال پاکسازی جامعه اسلامی از افراد و اندیشه‌هایی بود که آن‌ها را به عنوان تهدیدی برای اسلام می‌دیدند. او و پیروانش مسئول برخی از ترورهای سیاسی در ایران بودند، از جمله ترورهای عبدالحسین هاجر، حاج علی رزم‌آرا و احمد کسروی.
اعدام و تأثیرات
در تاریخ ۲5 آبان ۱۳۳۴، نواب صفوی و چند نفر از اعضای فدائیان اسلام به دلیل ناکامی در ترور حسین علا دستگیر شدند. در تاریخ 1 آذر ۱۳۳۴، او به اعدام محکوم شد. اعدام او و پیروانش موجی از واکنش‌های اجتماعی و سیاسی را به دنبال داشت و او به عنوان یک شهید در نظر بسیاری از افراد مذهبی و انقلابی شناخته شد.
ایده‌ها و فلسفه
نواب صفوی بر این باور بود که جامعه اسلامی نیاز به اصلاحات اساسی دارد و باید بر اساس اصول اسلامی مدیریت شود. او در آثارش به دنبال ایجاد یک دولت اسلامی بود و نقدهایی به نظام‌های سیاسی آن زمان داشت. او به دنبال ترویج آموزش‌های اسلامی و ایجاد یک جامعه عادلانه بود که در آن حقوق همه افراد تأمین شود.
