کالاهای لوکس یا لاکچری به محصولاتی اطلاق می‌شود که تغییرات تقاضا برای آن‌ها بیشتر از تغییرات درآمد است. به عبارت دیگر، با افزایش درآمد، تقاضا برای این کالاها نیز افزایش می‌یابد، اما این افزایش بیشتر از تغییرات درآمد است. این در تضاد با کالاهای ضروری است که در آن‌ها تغییرات تقاضا کمتر از تغییرات درآمد است. کالاهای لوکس معمولاً معادل کالاهای ممتاز به شمار می‌روند. مفهوم لاکچری مانند هر پدیده دیگری می‌تواند جنبه‌های مثبت و منفی داشته باشد؛ به‌طور مثال، چاقو می‌تواند در دستان پزشک ابزاری برای نجات جان انسان‌ها باشد یا در دستان یک جنایتکار وسیله‌ای برای ارتکاب جرم. لاکچری می‌تواند به‌درستی برای افزایش آسایش و رفاه استفاده شود، اما از سوی دیگر، ممکن است به‌طور غیر اخلاقی و به‌منظور نمایش ثروت به کار رود که این امر ناپسند است. گران بودن یکی از نشانه‌های لوکس بودن است، اما تنها یکی از این نشانه‌ها به شمار می‌آید. متاسفانه به دلیل سوءتفاهم، در زبان امروزی مردم، هر کالای گرانی به عنوان لوکس شناخته می‌شود، در حالی که ممکن است هرگز کیفیت مطلوبی نداشته باشد یا دقت لازم در ساخت و پرداخت آن رعایت نشده باشد. به هر حال، واضح است که کالایی که ساعت‌ها زمان برای طراحی و تولید آن صرف شده، قیمت بالایی نیز خواهد داشت.
