لغت نامه دهخدا مسلاق. [ م ِ ] ( ع ص ) بلیغ و بلندآواز. مسلق. مصلاق. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). قوی سخن. ( مهذب الاسماء ). و رجوع به مسلق و مصلاق شود.
