ذارئ

ذارِی در زبان عربی به معنای آفریننده یا ایجاد کننده است. این واژه در قرآن و احادیث اسلامی برای توصیف خداوند به کار می‌رود و به مفهوم خالق تمام موجودات اشاره دارد. این واژه نمایانگر قدرت و توانایی بی‌نظیر خداوند در خلق و ظهور موجودات مختلف است. این مفهوم نشان‌دهنده عظمت و بی‌نظیری خداوند در آفرینش است که تمام جنبه‌های زندگی و جهان را در بر می‌گیرد. در واقع، خداوند به عنوان آفریننده، نه تنها جهان مادی را به وجود آورده، بلکه تمامی قوانین و نظامات حاکم بر آن را نیز در دست دارد. این واژه، عمق ایمان مسلمانان به خالق یکتا را نشان می‌دهد و یادآور این نکته است که هر موجودی به اراده و قدرت او آفریده شده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] ذارئ (اسم الله). ذارئ، اسم فاعل از صفت فعل الهی به معنای ایجاد و آفرینش آمده است. فعل آن شش بار در قرآن به خداوند نسبت داده شده است:
در دعای سر که در کتاب بلد الامین نقل شده است آمده است : یا ذاری الانعام

فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال قهوه فال قهوه فال شمع فال شمع فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال تک نیت فال تک نیت