واژه یوزگی در زبان فارسی دارای دو معنای اصلی است که در متون قدیمی و ادبیات کاربرد داشته است:
فقیری، بینوایی
یوزگی به وضعیت نداری و محرومیت شدید اشاره دارد، زمانی که فرد توانایی تأمین نیازهای اساسی زندگی خود را ندارد و در شرایط بینوایی و تنگدستی به سر می‌برد. این معنا بر وضعیت اجتماعی و اقتصادی افراد متمرکز است و اغلب در توصیف زندگی سخت افراد فقیر یا بی‌چیز به کار می‌رود.
گدایی
در این معنا، یوزگی به عمل درخواست کمک یا صدقه از دیگران برای رفع نیازها اشاره دارد. این حالت برای کسانی است که به دلیل فقر و ناتوانی، به گدایی و طلب کردن از دیگران روی می‌آورند. واژه گدایی در اینجا بیانگر نوعی وابستگی به دیگران برای زنده ماندن یا گذران زندگی است.
کاربرد واژه
این واژه در ادبیات کهن فارسی به عنوان توصیف‌کننده شرایط سخت زندگی افراد نیازمند یا گدا به کار رفته است. یوزگی بیشتر در نوشته‌هایی دیده می‌شود که به وضعیت اجتماعی و اقتصادی افراد فقیر یا ضرورت کمک به نیازمندان اشاره دارند.
